Неафіцыйна аб афіцыйных

Гэта кніга складаецца з артыкулаў "нефармальнага" кшталту, якія друкаваліся ў розных сродках масавай інфармацыі. У розны час гэтыя людзі працавалі ў нашай краіне ў якасці замежных дыпламатаў. Лёсы іх склаліся па-рознаму. Нехта працуе ў іншых дзяржавах. Нехта ўжо выйшаў на пенсію. Нехта вярнуўся ў Беларусь у новай якасці. Аднак усіх яднае адно — гэта сапраўдныя сябры Беларусі.

На момант размовы з імі не ўсе ведалі беларускую мову дасканала і саромеліся на ёй размаўляць, таму пераважная большасць артыкулаў напісана на рускай мове, аднак тэндэнцыя вывучаць мову той краіны, у якой яны працуюць, не толькі дамінавала, але і стала абавязковым складнікам прафесійнага жыцця замежных дыпламатаў.

І яшчэ. Я наўмысна з улікам сучаснай інфармацыі нічога не мяняў у тэкстах, якім ужо шмат год, бо, на мой погляд, больш цікава тое, што героі думалі і гаварылі тады, а не тое, што мы ведаем зараз.

Праект ажыццяўляецца разам з Беларускай Інтэрнэт-Бібліятэкай Kamunikat.org, што вельмі сімвалічна, бо толькі кнігі могуць захаваць для нашчадкаў цікавую і аб'ктыўную інфармацыю пра іх продкаў.

Размовы, якія прапануюцца Вашай увазе ў гэтай кнізе — своеасаблівая хроніка асабістага жыцця замежнікаў і іх погляды на беларускую рэчаіснасць. Па сутнасці, яны адказваюць на адны і тыя ж пытанні, толькі кожны робіць гэта па-свойму.

p.s.

Не гледзячы на тое, што гэта кніга ўжо 18-я (з улікам перакладаў і перавыданняў), яна стала маім дэбютам у модным зараз "электронным выглядзе", што яшчэ раз падкрэслівае — дэбюты бываюць і ў 50 год...

Среди всех дипломатических работников, находящихся в данный момент в Беларуси, глава Шведского отделения посольства (посольство в Москве – прим. автора) считается одним из самых доступных для журналистов. Объяснение в его очень энергичном характере. Впрочем, обо всем по порядку.

— Где Вы родились?

— В Швеции 18 марта 1962 года. В довольно большом, по шведским (120 тысяч населения) меркам, городе Вэстерос. Прожил там до двадцати лет. Отъезжал только на один год. В США по программе обмена. Жил в американской семье, ходил в школу. В 17 лет.

Мне нравилось путешествовать. Повсюду ездить, открывать для себя новые страны. Так получилось, что тогда я еще увлекся и русским языком. Именно поэтому поехал в Москву. Был стажером Московского государственного университета.

— То есть после школы вы куда-то поступили?

— Нет.

После школы я сразу пошел служить в армию.

— И сколько служили?

— 15 месяцев. Служил переводчиком, то есть имел возможность изучать иностранные языки — английский и русский. Это потом очень пригодилось.