Загадочная шкатулка герцога де Блакаса (Ткаченко-Гильдебрандт) - страница 204

(151) “Inquinatissima esse ista membra Dei vestri et ob hoc magna purgatione indigere fatemini” (St Aug., cont. Faust., lib. 23, c. 98).

(152) “Tanta earn purgantes diligentia ut se nec ab hac tam horrenda cibi turpitudine abstineant” (id., de Haeres., 46).

Святой Епифаний, латинский перевод которого я здесь даю, так заставляет себя говорить об избранных или совершенных среди манихеев:

“Vim illam quae in menstruis ас semine, animam esse quam collectam cornedimus, unde cum carnibus oleribus aut pane aut alio quopiam vescimur, bene de creatis rebus meremur, dum ex his omnibus animam corrogamus ac nobiscum in coelum evehimus. Caeterum eamdem inesse putant animalibus et bestiis et piscibus et serpentibus animam quae hominibus insit, nec non et oleribus et arboribus ac germinibus infusam” (St Epiph., Haeres., 26, II).

(153) St Aug., de Haeres., 46; id. de Natura boni, contr. Manich., c. 45; Beaus., t. 2, p. 747.

(154) “In quae haeresi Manichaeorum lex mendacium, diabolus religio, sacrificium turpido” (Leo, sermo V).

Святой Филастр пошел дальше в написании портретов, как мог бы выразиться Монтень:

“Manichaei daemonia colentes, elementa adorantes, Deorum Dearumque nomina ut Pagani invocantes, et masculos foeminas quasdam esse dicentes et utriusque naturae participes et nefandae turpitudini servientes” (Philastri Episcopi Brixenensis liber Haeresibus), 14, BB. Pat.

(155) “Tibricae igitur ad Armeniam legationis obeunde causa apud Paulicianos diu moratus, saepe disputando cum illis sum congressus, illorumque arcana omnia per catholicos etiam ibi degentes curiose investigavi, etc” (Petri Siculi Hist, de Manich. BB. Pat., p. 754).

(156) Ischas (греч.), инжир (Diet, de Planche); Страбон (liv. XIII) говорит, что есть в Антиохии на Меандре вид инжира, который называется ишас.

Среди фруктов манихеи особое значение придавали инжиру (фиге). Они считали, что в его сочности, приятном аромате и блистании цвета содержалось большее изобилие частей небесной субстанции, чем в других фруктах: “Ex ipso coloris nitore, inquiunt, et odoris jucunditate et saporis suavitate manifestum est” (St Aug., de Morib. Manich., cap. 16). Таким же образом и арбузы, как они утверждали, полны божественных сокровищ (Beaus., t. 2, p. 727).

Много комментариев было сделано филологами относительно выражения показать кому-нибудь фигу. Любопытно, не было ли благодаря аллюзии происхождение этого выражения манихейским?

(157) То, что выходит из тела, манихеи рассматривали только как существующее для приготовления муки, чтобы не умирать: “Et oportet hoc solum vivat ex carne quod farina, ne moriatur, excipitur” (St Aug., de Haeres., 46).