Загадочная шкатулка герцога де Блакаса (Ткаченко-Гильдебрандт) - страница 205

(158) “Quomodo lugentem nisi Deum suum captum et ligatum donee solvatur et evadat, ex quandam tarnen parte decurtatus, quae in globo tenebrarum a pâtre ligabitur et non lugebitur”.

“Perversa lex Manichaeorum, — добавляет по поводу этих слез Святой Августин (cont. Faust., lib. 22. c. 30), — ne Deo eorum, quem, ligatum in omnibus seminibus plangunt, etc”.

(159) Вольф, перевод книг Фотия, стр. 42.

(160) Можно приводить только по-гречески или на латыни определенные фрагменты, касающиеся наиболее эксцентрических мистерий.

Так, Святой Кирилл добавляет: “Я боюсь говорить, в чем они смачивают инжир, который затем предлагают несчастным, всегда готовым осквернить этим свой язык и свои уста”.

Текст греч. *** (Стр. 43)

Вот версия Петра Сицилийского: “Balneas illorum et lavationes пес apud viros пес foeminas audeo prodere: nec audeo fari in quo mariscam (figue) intingant miserisque praebeant: per communia tantum signa res ostendatur: viri quasi quae per insomnia eveniant, foeminae per menses…. vere enim ora inquinamus dum haec pronunciamus. Non Graeci his sunt foediores, non sunt tarn impii Judaei, non scortatores tarn impuri. Scortator enim una hora libidinem explet, factique mox poenitens, tanquam pollutus, balneas optât et flagitii turpitudinem agnoscit. Manichaeus autem haec palam velut in altari, ut existimat, facit, et linguam simul et os conspureat” (Peter de Sic., loc. jam cit.)

(161) Фрагмент Святого Епифания начинается так:

Текст греч. *** (Стр. 43)

(St Epiph., Haeres., 26, р. 87 de l’ed. De H. Valois, Cologne, 1782)

Тем не менее, то же самое обвинение было воспроизведено против катаров-альбигойцев. Вот его несколько характерных черт: “Spurcissimo concubitu infans generatus in medio eorum in igne cremabatur; cujus cinis tanta veneratione colligebatur atque custodiebatur ut Christiana religiositas corpus Christi custodire solet… Inerat enim tanta vis diabolicae fraudis in ipso cinere, ut quicumque de praefata haeresi imbutus fuisset, et de eodem cinere, quamquis sumendo parum praelibavisset, vix unquam postea de ea-dem haeresi gressum mentis ad vitam veritatis dirigere valeret” (Gesta Synod. Aurelian., 605; Ademari Chronicon 159, chez D. Boquet, Rec. des Hist, de France, t. X).

Пселл (de Operatione daemonum) рассказывает тот же факт и добавляет, что такое же обвинение существовало против богомилов; но, по словам Пселла, казалось, что этот отвратительный хлеб представлял собой прелесть, оценивавшуюся непреодолимой, чтобы привлечь к их доктрине тех, кого они называли еретиками.