Уақытты біз қашан шыныменен,
Иманға жаратымыз ғылымменен.
Жауапты жұмыс осы деп,
Ғибрат болсын осыменен.
Өнеге тəлімнің төресі
Жақсы адам көп болса,
Айналамыз нұрға толған.
Жаман адам көп болса,
Айналамыз быт-шыт болған.
Жақсы адам нышаны,
Жанын семіртіп əуре болған.
Жаман адам нышаны,
Тəнін семіртіп əуре болған.
Иманды адам көп болса,
Ізгілік қоғам орнаған.
Имансыз адам көп болса,
Жауыз қоғам орнаған.
Иманды адам нышаны,
Жақсылықпенен жарысар.
Имансыз адам нышаны,
Мал дүниемен жарысар.
Ізетті өскен ұл бала,
Ар мен намыстың жөнін білер.
Ибалы өскен қыз бала,
Əдеп пен ұяттың жөнін білер.
Өнеге тəлімнің төресі,
Тəрбие көрген биязы болар.
Биязылық мінездің көркемі,
Таудың шыңы осы болар.
Ғибрат тəлім алғандар,
Жаны жарық нұр болар.
Имансыз тəрбие алғандар,
Болшағы күмəнді болар.
Көкірегі сауатқа толса егер,
Бала-шаға бағың болар.
Əдепті боп өссе егер,
Құлпырып əрдайым жүретін болар.
Балалар жақсы болсыншы,
Залымдардан қорғайық.
Өнеге көрген болсыншы,
Көңіл бөлуден шаршамайық.
Түбінде сорың болудан,
Құдайым бізді сақташы.
Тек Жақсының артынан,
Әрдайым ұрпақ ерсінші.
Жақсы отбасы белгісі,
Татулық пенен сыйласу.
Жаман отбасы белгісі,
Дауласу мен жауласу.
Шын Ақындар
Ойлағанын, көргенін, айта алады,
Айта алады, сөйтіп көңіл, жай табады.
Бота көзбен, оларды мен, қызғанамын,
Қызғанамын, мен оларға, қызығамын.
Балалар сияқты таза болар,
Қария сияқты дана болар,
Темірдей олар берік болар,
Әйнек тәрізді нәзік болар.
Әділетпенен күрескен,
Екіжүзділерді кешірмес.
Теңдікпенен күрескен,
Алдауды олар кешірмес.
Халықтың көңіл жағдайын,
Солардың сөзінен білерсің.
Халықтың тілеген тілеуін,
Солардың сөзінен сезерсің.
Табиғатты да жырлайды,
Адамды да жырлайды,
Ерекше құбылыс таңғалдырар,
Жүректі те қозғайды.
Шеберлігіне тамсанамын,
Тілдері олардың ғажап қой.
Ақынмын деуге ұяламын,
Біздікі жай ботқа ғой.
Ұлылардың сөзі ғажап,
Өмір көрген зерттеген.
Алайда ең күштілері,
Сөзім ақиқат демеген.
Қайғы
Кей жанға қара бас қайғы,
Бәрінен өзі артық еді.
Кей жанға айнала дос қайғы,
Өзінен бәрі артық еді.
Біреуге тек дүние қайғы,
Ішкі әлемі өлі еді,
Біреуге тек ақырет қайғы,
Ішкі әлемі бос еді.
Кей кісіге туыс қайғы,
Арамдыққа жақын еді.
Кей кісіге бала қайғы,
Жамандыққа жақын еді.
Кей пендеге өзі қайғы,
Кемшілікке көп еді.
Кей пендеге өзге қайғы,
Кемшілікке кем еді.
Дерті барға жан қайғы,
Шипа іздеп кетер еді.
Дерті жоққа мал қайғы,
Ақша іздеп кетер еді.
Кей адамға өмір қайғы,
Көрген қызығы аз еді.
Кей адамға өлім қайғы,
Үлгермегені бар еді.
Дүниеде кім жаман?
Қызғанатын жәрдемсіз,
Туыс пенен дос жаман.
Ақталатын толымсыз,
Ұры менен бай жаман.
Тәуелді болған байыпсыз,
Қоя алмайтын адам жаман.
Алған атаққа лайықсыз,