Тузгытып олы юл тузанын
Булачак солдатлар тезелде.
Кем көлде, елады: кайдадыр
Соңгы кыл зыңгылдап өзелде…
Бер мизгел – аралар өзелде
Бетмәстәй чакрымнар тезелде
Ә җанга – алдагы кайгылар,
Мәнгелек югалту сизелде…
Солдатлар тезелде,
Хыяллар төзелде —
Өметлэр озелде…
Ничек тә түзелде…
Керфекләр аркылы күз яше сөзелде…
Малайлар хезмәткә киттеләр —
Җаннарын тупларга җиктеләр…
Кан акты… Хыяллар беттеләр…
Үлемгә балалар киттеләр…
Үлемнән яшәүгә бу ара
Ни гаеп, бу хезмәт – ни чара?
Я Афган, я Чичен сугышы
Көйдерә сабыйлар сулышын…
Кемнәрдер югала…
Кем читкә юл ала…
Шат йөзләр карала…
Балалар баш сала…
Кайгылы ананың зиһене тарала…
Онтылды гудоклар тавышы.
Тик хәтер бер тынга карышып
Бирмәскә тырыша үткәнне:
Онытма аналар көткәнне!
Тормышның тузанлы юлыннан,
Мәңгелек чәчәкле болыннан
Яшь буын тынычлап атласын,
Кан койган корбанны акласын!
Йөрәктә сакласын!
Һәм горур атласын!
Ватанын якласын!
Дошманнан сакласын!
Туган җир ул изге –