Pierwsza koncepcja zostala rozwini?ta przez czolowych akademików nauki radzieckiej B. D. Grekowa i B. A. Rybakowa. Wedle niej, Slowianie, žyj^c od niepami?tnych czasów na tych samých terenach co obecnie, stworzyli gospodark? opartq. na rolnictwie, podstawy paňstwowošci oraz rozwin?li wspanialy system religijny, który zbližony byl do religii chrzešcijaňskiej.
Drug^ koncepcj? zaproponowal uczony banita prof. Wladimir Propp, twórca semiotyki radzieckiej i inicjator strukturalizmu w Rosji. Wedle niego wszelkie doroczne kalendarzowe šwi?ta rosyjskie zawierajq. szereg wspólnych dla siebie komponentów co jest uwarunkowane wzajemnym podobieňstwem prac rolniczych. Propp zauwažyl, že pierwotna przedchrzešcijaňska religia rosyjska byla religi^ archaicznq. poniewaž w šwi?tach tych nie ma rozwini?tego panteonu bóstw. Dlatego tež doszedl do wniosku, že pierwotna religia rosyjska ich w ogóle nie posiadata (podobnie s^dzili Aniczkow, Niederle i Weselowski). Zarówno Kupajlo (Kupala), Jarylo jak i inni s^Jedynie «niedorozwini?tymi bóstwami». Dlatego tež uwaga profesjonalnych etnografów, etnolingwistów oraz folklorystów zwrócona zostala na demonologi? ludow^.
Pogl^dy Proppa staly si? dodatkowym impulsem dla nurtu starego etnografa rosyjskiego Dmitrija Zelenina, którego badania nad demonologi^ opieraly si? na metodzie retrospektywnej. Jego zwolennikiem byl akad. Nikita I. Tolstoj, prawnuk Lwa Tolstoj a. Byl on twórcq. wpfywowej szkoly etnografii i etnolingwistyki. W ten sposób powstala trzecia koncepcja religii slowianskiej, opieraj^ca si? wyl^cznie na analizie materialów etnografícznych. Metoda ta ujawniala wszystko to co przechowalo si? w kulturze žywej, a to znaczy bez wielkich bogów (bo mianowicie te bogi byli najwi?cej przešladowane przez košciól chrzešcijaňski). Тут sposobem najznamienitsi etnografowie przyj?li tez? o braku wšród Slowian rozbudowanej mitologii a fmkcjonowaniu jedynie demonologii.
Czwarta koncepcja zostala stworzona przez dwóch strukturalistów (co samo w sobie wystarczylo aby si? liczyč frond^) Wjaczeslawa Iwanowa i Wladimira Toporowa. Wyszli oni od ustalenia slowiaňskich imion bogów a nast?pnie zestawili je z imionami, nazwami i indoeuropejskimi mitami. Kolejným krokiem byla rekonstrukcja rozwini?tej mitologii wywodz^cej si? z ogólno- indoeuropejskiej («Mit Podstawowy», walka Pioruna z Wolosem — Welesem, itd.). Metody, którymi si? oni postugiwali w znacznej mierze pochodzify od Lévi-Straussa, uniožliwify one bardzo swobodne ustalenie zwi^zków, co doprowadzilo do bogatej rekonstrukcji, która byla jednak malo wiarygodna. Nie ma prostých dowodów na istnienie walki pomi?dzy Wolosem a Piorunem, ba Wolos, w odróžnieniu od Welesa, jest najprawdopodobniej nowym bogiem, powstalym z transformacji chrzešcijaňskiego šw. Blažej a — bulg. Wlasa.