Трещина (де Клиари) - страница 18

Девушка почувствовала, что все волосы её тела становятся дыбом, но не от страха, а от воздействия этого шара. Это напоминало соприкосновение со статическим электричеством, но эффект был намного сильнее всего того, что приходилось до этого видеть и чувствовать.

И всё же она сделала ещё одно движение, и это движение было последним! Из шара вдруг ударила короткая молния подбросившая тело девушки в воздух. Она тяжело рухнула у самого обрыва, не почувствовав боли от удара о землю. Анджелика понимала, что это конец, но сил не хватило даже, чтобы пошевелиться. Сквозь заволакивающую сознание багрово-серую пелену она услышала дикий зловещий хохот, раскатившийся по горам гулким эхом. После этого свет погас в глазах Анджелики, и сознание покинуло её.

Глава 6

Раздвоение

Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип! Пип!

От этого звука её мозг превратился в сломанную игрушку, машинку, которая продолжает и продолжает совершать одно и то же бессмысленное движение пока у неё не села батарейка.

Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап! Кап!