Ак күгәрчен. Шагыйрь Расих Ханнанов истәлегенә (Ханнанов, Ханнанова) - страница 9

Парлы булсын һәрчакта.

Гөр-гөр килеп күтәрелә,

Канат кагып күкләргә,

Ялгыз кыен үткәрелә,

Охшаш гомер күпләргә.

Ак күгәрчен ярпынып,

Кемне соң эзли икән?

Өзелеп сөйгән ярлары,

Ансызмы яши икән?

Канатлары каерылмасын,

Үз парын эзли-эзли,

Тапканнан соң аерылмасын,

Ятларны көйли-көйли.

Шундый кадерле син, әнием,

Шундый акыллы син бигрәкләр

Бәхетле булсын балам, дип,

Тырыштың син бөтен көчеңә.

Тормышыма терәк булдың,

Начар сүзләрдән сакладың,

Авыр чакта син минем

Башларымнан сыйпадың.

Әни канатлары – ышык,

Курчалый ул тормыш җиленнән.

Жылы сүзе белән жылыта

Күңелемнең сүрән көннәрен.

Якты йөзе белән яктырта

Язмышымның моңсу даласын.

Назлы күзе белән назлый

Күзләремнең дымлы камышын.

Мин кайтканда сөенеп, көтеп тора

Сагындым шул, кызым!-дип әйтә.

Дөньядагы иң кадерле сүздер

Минем йөрәк бары ишеткән.

Йөрәкләрдә яра төзәләме?

Төзәлә ул, кала жөйләре.

Ул күренмәсә дә кешеләргә,

Кала мәңгелеккә эзләре.

Йөрәкләре яралылар күпме?

Әйтеп булмый читтән карауга.

Яралылар бары үзе генә

Тозын сибеп тора ярага.

Яра төзәлсә дә, барыбер әрни,

Сыкрый, булмый үзгәртеп.

Була бары йөрәгеңне тотып,

Дару белән генә төзәтеп.

Басып тора бары бер уч дару

Яралы йөрәкнең сызлавын.

Кай вакытта ул да файда бирми,

Ничек түзеп лә мин яшәрмен!

Урманнар шаулый, җырлыйлар

Искәндә җиләс җилләр.

Җанга рәхәт, куанычлы,

Урманда үтсә көннәр.

Каеннар шаулый, имәннәр,

Наратлар тезелгәннәр.

Чыршылар шундый искиткеч!

Юкәләр бөгелгәннәр.

Урманда һәр үткән мизгел

Җанга тынычлык бирә.

Кош сайраганга кушылып,

Моңлап җырлыйсы килә.

Килми торсаң, нидер җитми,

Күңелдә бушлык була.

Урманнан көч, хисләр алып,

Яшәүгә дәртең тула.

Урманнарга йөрегез сез!

Анда бар яшәү көче.

Җаныгызга ямь алыгыз,

Нур һәм яктылык өчен.

Очраткач сине, мин аңладым,

Ни була ул икән – күңел тынычлану.

Шикләнүемне тиз ташладым,

Синең йөрәгең – минем сыену.

Ни була ул икән – күңел тынычлану?

Синең йөрәгең – минем сыену.

Мәхәббәт сүзе алды яңа мәгънә,

Яныңда тоям мин зур шатлык,

Иң караңгы вакыт бүген безгә,

Синең йөрәгең – төнге яктылык.

Яныңда тоям мин зур шатлык,

Синең йөрәгең – төнге яктылык.

Хәзер төгәл сиңа әйтә алам:

Миңа берни кирәкми синсез.

Үз фикеремә мин тугры калам,

Синең йөрәгең миңа булды диңгез.

Миңа берни кирәкми синсез,

Синең йөрәгең – диңгез.

Агачтагы сары яфрак

Төште минем учларыма.

Агачтагы сары яфрак

Керде никтер күңелемә.

Кулымдага соңгы яфрак

Карый өзеп күзләремә.

«Хуш бул», – диеп дәшә йөрәк.

Ява яңгыр пыскып җиргә.

Әкрен, әкрен шаулый туфрак.

Яна сагыш кулларымда.

Моңсу, моңсу инде бигрәк,

Җирдә кала бушлык кына.